zamanlı zamansız

ilk parçacık titreştiğinde
ortaya çıkan o ateş
işte burada, alnımın ortasında
korkmuyorum ölümden de şaraptan da

sevmiyorum serapları fakat
uyanışları sevdiğim kadar
'yaşıyorum' diyorum kendime,
sonra nefeslerin en sıcağına
'merhaba'

anıt

öyle hasretle yağıyordu ki yağmur
sokak ortasında bir biz kalıyorduk

insanlar telaşlı, insanlar aceleciydi

damlalar o kadar kendinden emin
damlalar o kadar başına buyruk
damlalar o kadar vurdumduymazdı

biz meraklı, heyecanlı ve yoksulduk

ve bir sahil kasabasında güpegündüz
tepemizde kuş kakaları varmışçasına
sanki yıllardır oradaymışçasına
aldırış etmeden öpüşebiliyorduk

son damlasıydı bu düşen dudağımıza
devrilmiş şişesinden gençliğimizin
içmemişiz hiç, tatmamışız hatta
akıyor içimize bir ömürlük sarhoşluk