armutun iyisini ayılar yemez

deneklerimiz 'denek a' 'denek b' ve 'denek c' nin isminden de anlaşılacağı üzere gayet bilimsel bir deney anlatacağım size. anlatacağım şey aslında çok basit. armut yiyiciliğin en temel 3 aşaması. buradaki cümleleri uzatmamın tek sebebi, bu deneyi daha bilimsel zannetmenizdir onu da baştan söyliyeyim.

aralarında yaş farkı olan, toplumun farklı kesimlerinden gelen, farklı cinslerde, farklı renklerde olan ama aynı davranışları sergileyen trilyorlarca denek arasından davranışlarını indirgedeğimiz üç evre aşağı yukarı aşağıdaki gibidir.

1) armut kötü olabilir ama ben iyiyim

bu evrede armutlar alelade saçılır. 'denek a' armut yerken bu kadar kendini kaybetmesine rağmen bunun normal bir davranış olduğunu düşünmektedir mesela. armutunu paylaşır, cimri değildir.hatta karnı epey aç olan 'denek a'nın bu evrede armut yediği ağaçta fotoğrafları bile vardır.

2) armut da kötü ben de kötüyüm

bu evrede özellikle 'denek b' nin epey bi içe döndüğü gözlenmiştir. armut artık yaşam biçimidir ama armut yerken bu kadar kendini kaybetmesinin pek de normal olmadığını biliyordur içten içe. dış dünyaya o kadar kapanmıştır ki sakallarında armut biriksin diye 3 4 ay traş olmadığı oluyordur.

3) insanız elbet kötülük var içimizde ama armutun bunda bir etkisi yok

kabullenmenin sınırlarında gezen 'denek c' bu evrede rahata takmıştır. bir gün epey bi yüklü armut yemiş, suçu üzüme atmıştır. üstelik artık 'elma da fena değil' demektedir. daha sonradan anlattığına göre 'üzüm yüzünden'  yanan kibritin armut şeklinde alevlerinin ortasında 'neden?' yazan bir dövme bile yaptırmıştır koluna.

yıllar sonra tekrar bir araya geldiklerinde garson ortaya bi meyve tabağı getirince 'denek a' 'denek b' ve 'denek c' aşağı yukarı hala bu cümleleri söylemekteydiler.